Pierwsze opowiadanie Andrzeja Sapkowskiego, opublikowane po raz pierwszy w 1986 roku w czasopiśmie „Fantastyka”.
Akcja rozgrywa się w Wizymie, stolicy krainy o nazwie Temeria. Do miejscowości na koniu wjeżdża tajemniczy jeździec, ubrany jest w skórzany czarny płaszcz, na plecach wiezie dwa miecze. Kiedy wchodzi do karczmy, zaczyna się prawdziwe zamieszanie. Na nieznajomego napada banda oprychów, o zgrozo, dochodzi do walki w wyniku której złoczyńców jeździec chlasta mieczem. Jest niewiarygodnie szybki, potrafi robić mieczem jak nikt inny, zwykły człowiek nie ma z nim żadnych szans w walce. Okazuje się niebawem, że tajemniczy jegomość to wiedźmin, osobnik, który zabija za pieniądze portowy. W Wizymie zjawił się dlatego, że w okolicznym zamku przebywa strzyga, która zabija mieszkańców miasta. Problem w tym, że maszkara jest córką władcy Temerii, a ten zakazuje jej zabicia. Wiedźmin podejmuje się arcytrudnego zadania. Twierdzi, że księżniczka jest zaczarowana, jest strzygą za sprawą rzuconego przed laty uroku, uda się owy urok odczynić? Król Temerii ma świadomość ryzyka, pozwala wiedźminowi Geraltowi użyć miecza, ale tylko w ostateczności…
Podczas spotkania wiedźmina ze strzygą dochodzi do krwawych scen. Ostatecznie wiedźmin urok odczynia, potwór zamienia siew księżniczkę, tyle że sam Geralt doznaje paskudnych ran. Rozharatana szyja może doprowadzić wiedźmina do śmierci.
Dzieło Andrzeja Sapkowskiego zapoczątkowało stworzenie dwóch tomów opowiadań oraz sagi o wiedźminie wydanej w pięciu tomach. Powieść została przetłumaczona na blisko 30 języków. Jest to bezsprzecznie największe arcydzieło polskiej literatury fantasy, często Sapkowski zestawiany porównywany jest do legendarnego Tolkiena.
