Cezary Baryka jest młodzieńcem dość lekkomyślnym i przebojowym. Wspólnie z rodzicami mieszka w Baku, gdzie jest nieposłuszny, rozrabia i sprawia swoim rodzicom wiele problemów. Pojawia się także jego pierwsza miłość do dziewczyny i niezwykłej, orientalnej urodzie. Życie w baku zostaje zakłócone przez rewolucję z 1917 roku. Cezary jest nią zachwycony, bierze w niej udział, nie dostrzega jednak terroru, jakiemu poddawani są inni ludzie, także jego matka. Następuje konfiskata majątku, brakuje jedzenia, a wreszcie matka dostaje się do niewoli, gdzie musi wykonywać ciężkie roboty. Jest to kara za wcześniej udzieloną pomoc pewnej księżnej. Baryka oczekuje powrotu ojca Seweryna, czuje się samotny. W następnym roku wybucha wojna Ormian z Tatarami i Cezary trafia do wojska. Po odbyciu służby, zbiegiem szczęśliwych wypadków, Cezary spotyka się z ojcem. Wspólnie wybierają się do Rosji, skąd mają wrócić do Polski. Niestety podróż pociągiem odbywa się w fatalnych warunkach, ojciec Cezarego umiera. Jednak przed śmiercią opowiada o tym, jak wspaniale jest w jego ojczystym kraju, mówi o „szklanych domach”, które później, jak się przekonuje Cezary były tylko fantazją. Przekazuje również synowi informację, żeby zgłosił się do Szymona Gajowca, który udzieli mu pomocy.
Po przybyciu do Polski Cezary nie czuje przypływu patriotyzmu, nadal czuje się wyobcowany. Zaprzyjaźnia się jednak z Gajowcem i rozpoczyna studia medyczne. Wkrótce wybucha wojna, jest rok 1920 i Baryka znowu spełnia swój wojskowy obowiązek. Zaprzyjaźnia się także ze swoim towarzyszem broni, Hipolitem, który po zakończeniu służby zabiera Cezarego do Nawłoci. Tutaj Cezary interesuje się Panną Karoliną, która jest w nim zabójczo zakochana. Ostatecznie popełnia z jego powodu samobójstwo, gdyż Cezary wdaje się w namiętny romans z Laurą. Ta zresztą też umiera na koniec z powodu groźnej choroby.
Następnie Cezary wraca na uniwersytet. W tym momencie mamy do czynienia z opisaniem trudnego i biednego życia studenckiego. Angażuje się również w sprawy polityczne. Spotyka także Lulka, który popiera idee rewolucyjne. Cezary miota się między poglądami Gajowca i Lulka, które są całkowicie ze sobą sprzeczne. Kolejne wątpliwości nachodzą go w czasie spotkania partii komunistycznej. Na koniec bierze udział w pochodzie, od którego się odłącza.
