Mąż i Żona zostają pobłogosławieni i otrzymują obietnicę pojawienia się potomstwa. Jednocześnie złe duchy tworzą piękną, ale niebezpieczną dziewicę. Mąż ulega jej urokom i podąża za nią. W tym samym czasie organizowany jest chrzest Orcia, który nie jest takim zwykłym dzieckiem. Mąż wreszcie wraca do swojej rodziny, ale niestety Żona jest już psychicznie chora. Wpadła w obłęd i przebywa w szpitalu psychiatrycznym, Mąż ją odwiedza. Kobieta wkrótce umiera. Tak się kończy pierwsza część dramatu.
W czasie swojego dorastania Orcio wykazuje niezwykłe umiejętności. Tkwi w nim dusza poety. Jest to dziecko tajemnicze i niezwykłe. Mąż rozmawia z Filozofem na temat życia i polityki. Wreszcie decyduje się przystąpić do obozu Arystokratów i poprowadzić go do zwycięstwa nad rewolucjonistami. Orcio niestety coraz bardziej ślepnie. Cały czas jednak wykazuje wielkie zdolności artystyczne.
Mąż czyli Hrabia Henryk pojawia się w obozie wrogów, a więc rewolucjonistów, którzy wytykają rażące wady arystokracji. Mąż poznaje obóz i obserwuje w nim zwycięstwo prymitywnych instynktów. Jednocześnie toczy polemikę z Pankracym, jednak nie dochodzą do porozumienia i całe przedsięwzięcie kończy się niepowodzeniem.
W ostatniej części dramatu dochodzi do rozpoczęcia walk. W obozie arystokratów pojawia się jednak rozłam, gdyż część osób pragnie się dogadać i pójść na ustępstwa rewolucjonistom. Orcio zostaje ranny i ginie w czasie walk. Henryk wykonuje samobójczy skok, natomiast nad wszystkim triumfuje Pankracy, który jednak na koniec umiera, gdyż taka była wola Boga.
